O książce: 2009 / Bolszewików od samego początku inspirowała wiara w radykalną przemianę świata. Opierał się na ateizmie i cieniu, jaki rzucał (nieodzwierciedlony spód): świeckiej, politycznej religijności. Po dojściu do władzy Ogólnounijna Partia Komunistyczna (bolszewicy) wypowiedziała wojnę religiom imperium carskiego, przede wszystkim prawosławiu. W miejsce starego powstał nowy, komunistyczny rytuał ze swoimi „miejscami świętymi”, od obowiązkowego „czerwonego rogu” i gazet ściennych po huczne parady świąteczne i Mauzoleum Lenina. Po deifikacji wodza za czasów Stalina nastąpiło podporządkowanie kultury stylowi oficjalnemu (realizm socrealizmu), a społeczeństwa partii i jej aparatowi represji. Jednocześnie żadna religia polityczna XX wieku nie jest porównywalna z komunizmem (i Rewolucji Październikowej jako jej symbolu) w atrakcyjności dla zachodnich intelektualistów (Raymond Aron słusznie nazwał to „opium intelektualistów”). Analiza przyczyn tak potężnego i trwałego wpływu jest głównym zadaniem tej książki. Na przykładzie tekstów Bertranda Russella, Waltera Benjamina, Arthura Koestlera, Andre Gide’a, Liona Feuchtwangera, Bertolta Brechta i innych autorów omówiono różne aspekty doktryny komunistycznej, potencjał religijny tkwiący w ateizmie oraz transformację przepowiedni, które rzekomo miały być naukowe w przedmiot wiary i kultu. Książka została po raz pierwszy opublikowana w języku niemieckim w marcu 2008 roku.